ฤดูร้อนในปี 2007 กีฬาโอลิมปิกที่ปักกิ่งกำลังเข้าสู่ช่วงนับถอยหลังหนึ่งปีอย่างเป็นทางการ ในที่สุดชุมชนซู่เต๋อสำหรับครอบครัวคณาจารย์ก็ได้มีการย้ายบ้านใหม่ทั้งชุมชน หลังจากบอกลากับตึกแถวทรงสี่เหลี่ยมที่เต็มไปด้วยความความทรงจำและเสียงเพลงจากหม้อ ชาม ทัพพี กะละมังแล้ว พวกเขาได้นำพาความหวังอันใหม่เข้าสู่อ้อมกอดของตึกสูงที่เพิ่งสร้างใหม่และแปลกตา ส่วนเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างวัยเติบโตของพวกหวงเฉิงจื่อ ถานซ่ง จู้จินเซียว เฉินจุ้ย มีทั้งเรื่องความใฝ่ฝันและเรื่องความรักแบบคลุมเครือ ล้วนกลายเป็นร่องรอยที่อบอุ่นที่สุดในชุมชนซู่เต๋อเช่นกัน
